Houtstek

Gisteren hadden we er al een begin mee gemaakt, met onze houtstek, maar vandaag moest hij af. 

Komende vrijdag worden drie bomen uit de tuin gerooid, die met elkaar ruim 2 kuub hout gaan opleveren. Volgens onze bomenkapper ben je het eigenlijk aan jezelf verplicht om je eigen hout te stoken, tenminste als dat kan. Want ja, waar laat je 2 kuub hout? Dat is bijna een tuin vol. Na wat dubben hebben we besloten om een halve kuub zelf op te slaan, zodat we dat, na droging, in 2016 kunnen stoken.

Dus is de opgave om te zorgen voor een houtstek waarin we dat volume kwijt kunnen. Je kunt natuurlijk kiezen voor een kant-en-klaar bouwpakket van het tuincentrum, maar echt leuk is dat niet. Dus zelf een ontwerpje gemaakt, hout gehaald, en carboleum om het weerbestendig te maken. 

Het uiteindelijke ontwerp is ca. 1,75m hoog en 1,25m breed, en met 45cm diepte passen de houtblokken die worden verzaagd op ongeveer 35cm er royaal in.

We besluiten om ongeschaafd vurenhouten balken en latten te gebruiken. Nadat alles op maat is gezaagd (wat een gedoe!), gaat het betrekkelijk vlot. Hier zit de eerste zijkant in elkaar, waarop de nodige raggels worden gespijkerd en verlijmd die het hout 'binnenboord' moeten houden.

 
Dan moeten beide zijkanten aan elkaar worden gezet. Dit gebeurt met watervaste lijm en houten deuvels.

Langzamerhand begint het project vorm aan te nemen......

 

.... en kunnen de laatste raggels worden bevestigd. De laatste constructieve stap is een dak, zodat het hout niet zo nat regent.

Nu wordt het tijd voor de dakbedekking en het carbolineren. De dakbedekking blijkt een kleine hel te zijn: bij de Gamma wordt geen bitumen verkocht dat met de brander kan worden aangebracht, maar wordt verlijmbare bitumen verkocht. 

Pas nadat we halverwege het dakje zijn, merken we dat we het blik met lijm toch hadden moeten omroeren. Onderin zit een dikke laag taaie teerdrab. Was handig geweest als dat op de verpakking had gestaan. 

En oh ja, het zou ook wel prettig zijn geweest als deze lijm zou lijmen, want daar lijkt het helemaal niet op. Enfin, we kunnen nu toch niets anders meer doen, en proberen met dit verschrikkelijke spul maar door te zetten. Het lijkt nog het beste te hechten op je handen, die je na afloop bijna niet meer schoon kunt krijgen.

Het eindresultaat, tenminste, als het blijft zitten. Dat zal de komende periode moeten uitwijzen.

Dan de Carboleum. Echt een karweitje voor Jeanet die al met de kwast in de aanslag klaarstaat. Echte Carboleum is er (blijkbaar) niet meer, maar dit spul voelt en ruikt toch wel ongeveer hetzelfde. Het is bijna net zo dun als een sterke bak koffie.

We hebben opnieuw enorme mazzel met het weer, want we kunnen alles buiten op het terras in het zonnetje doen. Dat houdt de geur ook draaglijk, en bovendien hoef je niet steeds de vloer af te dekken met plastic of doeken, die dan vaak weer net te klein zijn om echt lekker te kunnen werken. 

Het gaat lekker vlot, en in no-time is bijna het hele raamwerk bruin geverfd.

Tegen de tijd dat we naar huis gaan, begint het al weer te schemeren. Hoewel de verf nog niet helemaal droog is, besluiten we de houtstek op zijn plek te zetten. 

 

Zie daar het resultaat van een dag doorpakken. 

Nu wachten op het hout, waarmee we de kamer over twee jaar lekker warm kunnen stoken. 

 


 

 
.