Voor dag en dauw

De wekker staat op half zes. Dat overkomt ons niet zo vaak. Eigenlijk alleen als we een verkeerde vlucht voor een vakantie hebben geboekt, maar nu omdat we willen voorkomen dat de verhuizers om half acht voor een dichte deur komen te staan. 
Henri wordt uit zichzelf om kwart over vijf wakker, maar de interne klok van Jeanet doet zijn werk minder goed waardoor zij een beetje geradbraakt wakker wordt. Na een vlug ontbijt hobbelen we in de auto naar ons huis. Files zijn er nu nog niet. 
Als we aankomen zien we dat de buren gelukkig ruimte hebben gemaakt in ons straatje, zodat de verhuizers straks voor de deur kunnen parkeren.

We arriveren in een leeg en donker huis. 

Omdat de vloer boven nog nat is, blokkeert Jeanet de trap. De verhuizers zullen hier niet rouwig om zijn, maar voor ons is het minder leuk dat alles beneden komt te staan.....

Iets na half acht zien we de vrachtwagen voorrijden. Drie, of nee, vier mannen klimmen er uit... 

Net als bij het leegruimen van het huis van Jeanet gaat het in een hoog tempo. De spullen die naar boven moeten, worden verdeeld over de woonkamer en de binnenberging, die tot aan het plafond wordt volgestapeld. Het bed staat tegen de muur in de woonkamer. 

Na iets meer dan een uur is de hele vrachtwagen leeg-, en het huis volgeladen. 

Hoewel wij niets gedaan hebben, blijven wij misschien nog wel het meest versuft achter. Met zoveel spullen hier beneden, is van het gevoel van ruimte weinig overgebleven.

Bijschrift toevoegen

Er zit niets anders op dan stap voor stap voort te gaan. Daarom rijdt Henri naar Den Haag om de eerste spullen uit zijn appartement te halen, en gaat Jeanet vandaag om te beginnen de dozen van de keuken uitpakken. 

Morgen kan het bed hopelijk naar boven en zullen we zelf de dozen naar boven moeten slepen. Misschien hebben we daarna een wat minder wezenloos gevoel.