Plamuren en primen

Deze zondag begon een beetje lui zoals de meeste zondagen, met een croissantje en de zaterdagkrant. En toch staan we niet zo laat op als we een paar maanden geleden gewend waren, want we kunnen deze tijd ook nuttig gebruiken nu we nog water en licht in het huis hebben.

Het idee is om de berging te verven, als blijkt dat het proefstrookje verf van gisteren goed heeft gehouden. 

En omdat een bekende horecawijsheid luidt dat je nooit met lege handen heen en weer moet lopen, besluiten we om de voorraad vloertegels die nu nog bij Jeanet in de berging ligt, ook alvast naar het nieuwe huis te brengen. 

Eerst maken we een tussenstop bij de Gamma, waar we betonverf halen voor het vloertje in de trapkast en voor de zekerheid nemen we ook alvast primer mee. Je weet nooit, en terugbrengen is makkelijker dan nog weer een keer extra heen en weer rijden.

Gelukkig blijkt het proefstrookje in de berging prima gehouden te hebben, dus kunnen de pluggen waarmee het plafond doorzeefd is er uit gehaald worden en dichtgeplamuurd met sneldrogende plamuur.

En dan verven, om te beginnen met de aangrenzende trapkast. Alleen blijken de wanden daar wel enorm wit af te geven, en dus moet daar toch fixerende primer op. 
Ondanks het advies van Henri om handschoenen aan te doen, valt het toch tegen. Wat een dun spul is dat, alles drupt naar beneden, en hoe erg kleeft dat spul wel niet, en dan die lucht. Wat een rotzooi!! 

Nadat dit klusje gedaan is, zijn we zo verstandig om maar niet meer te gaan verven. Dat kan beter morgen, wanneer je ook weer frisse lucht kunt ademen in de berging.