We leggen het werkblad onder het daklicht als een patiënt die een operatie moet ondergaan. Het werkblad ligt er, zo op het eerste gezicht, prachtig bij, badend in al het licht. Maar met al dat licht zie je niet alleen precies wat je doet, het maakt ook dat eerdere onvolkomenheden genadeloos zichtbaar worden.
En na een nauwkeurige inspectie is de diagnose dat de beoogde graad van perfectie in afwerking nét niet is bereikt.
Gelukkig is het een zonovergoten dag, en dat stemt een stuk vrolijker dan de grijze dagen die we net achter de rug hebben. We besluiten dan ook om het blad niet helemaal opnieuw kaal te schuren.
Dat zou ook bijna onbegonnen werk zijn en bovendien de planning doorkruisen.
Wel concluderen we, dat secuur verven en lakken beter aan Jeanet kan worden overgelaten. Tenzij het om plekken gaat, waar het niet zo nauw steekt. Bijvoorbeeld in de berging. Of in een stuk van de dakkapel, dat eigenlijk altijd in de schaduw ligt.
Dat Jeanet het meeste gaat verven, klinkt eigenlijk als een prima afspraak. Kijken of die ook haalbaar is. Want de grootste opgave die over een paar weken resteert is dat er in huis nog veel, ja héél veel geverfd zal moeten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.