Metamorfose van een badkamer

Het is nog niet eens lang geleden, dan onze badkamer er zo uit zag, nadat de tegels grotendeels verwijderd waren en timmerman R. de contouren voor het planchet had 'uitgetimmerd' en de achterwand voor het toilet was geplaatst. 

Dat vonden wij toen al heel wat.

Sindsdien is het snel gegaan. 

De grootste stap was het stucwerk, dat hieronder halverwege is. De muren zijn al gedaan, bij het planchet zijn de stucplaten nog te zien. Op de vloer liggen stukken karton, zodat de pas gevlakte vloer niet beschadigd wordt.
Ook de elektradraden steken nog lukraak uit de muur, lijkt het wel. Hier komen later onze artemide wandlampjes, boven de spiegel.

 *****

Afgelopen week is niet alleen het stucwerk afgerond, maar zijn ook de tegels gezet en gevoegd. Alleen op de hoeken moet alles nog worden afgekit. 

Op de vloer hebben we kleine grijze 10x10 cm tegeltjes, wat volgens de tegelzetter heel veel werk was, en in de douchenis en achter het toilet witte tegels van 15x20 cm in half steens verband. 

Volgens de tegelzetter kwam hij zulke kleine vloertegels vroeger nog wel eens tegen bij projecten van woningcorporaties. Nu wil iedereen grote tegels. Als wij vertellen dat we de 15x20 tegels horizontaal, in half steens verband geplaatst willen hebben, verzucht hij dat iedereen zijn eigen smaak heeft.

Wij zijn erg tevreden met het resultaat, en verheugen ons er al op als komende week de wasbakken en het toilet gemonteerd gaan worden.

Hier staat nog een elektrische kachel, om het natte stucwerk wat sneller te laten drogen. De wanden kunnen we nog niet verven, omdat het stucwerk te nat is. 

 

De doucheruimte met nis voor shampoo en douchecreme, voor onze aannemer ook een noviteit.

Links de aansluitingen voor de douche, rechts die voor het toilet. 

Nog even verven en afmonteren, en we kunnen er wonen!

Compliment

Vandaag waren wij weer eens op tijd aanwezig omdat de deuren van de schuifkastenwand zouden worden afgeleverd. De mannen die deze spullen kwamen brengen zeiden spontaan dat het er bij ons in de kamer, ondanks alle rommel die wij zelf vooral zien, zo strak uit zag. 

Natuurlijk ligt dat voor een heel groot deel aan het professionele stucwerk dat door het hele huis is gedaan en waar we nu nog zo voorzichtig mee zijn dat we bijna niet met een rugzak op door het huis durven te lopen. 

Maar voor een ander deel komt die strakke aanblik door het schilderwerk waar Jeanet het afgelopen weekend weer mee bezig is geweest. En waarvoor geen moeite teveel lijkt. Als je aan sauzen denkt, dan denk je aan rollen. En natuurlijk is dat ook een groot deel van het werk. 

Maar voor perfectie moet er meer gebeuren. Dan moeten de randjes van dichtbij worden gedaan, met een kleine kwast en soms zelfs met een penceel. Liggend op de grond, of staand op de steiger. 

Zo'n compliment van die bezorgers is dus dubbel en dwars verdiend.

CV-ketel

 

Hier hebben wij weken lang op gewacht. Eindelijk is afgelopen week de nieuwe CV-ketel geplaatst. Nadat we al tijden hadden zitten blauwbekken bij een handvol elektrische kacheltjes kunnen nu de radiatoren, die ook bijna allemaal nieuw geplaatst zijn, hun werk doen. 

We waren zelfs zo enthousiast, dat de installateur meende dat hij de ketel beter in de woonkamer had kunnen hangen, zodat we er nog meer van konden genieten....

Niet alleen kan de verdieping, waar het stucwerk nog nat is, nu wat sneller drogen, maar het klussen is ook aangenamer geworden. 

Een thermostaat hebben we weliswaar nog niet, maar je kunt ook niet te veeleisend worden. De ketel is afgesteld op ongeveer 45 graden, waarmee het boven redelijk aangenaam wordt en beneden misschien een graadje of 16. Maar dat is altijd nog zo'n 10 graden warmer dan de temperatuur in de fietsenberging op dit moment.

Aanrechtblad

De tweede laag Glitsa op het aanrechtblad zal onder het daklicht worden aangebracht door Jeanet.  

We leggen het werkblad onder het daklicht als een patiënt die een operatie moet ondergaan. Het werkblad ligt er, zo op het eerste gezicht, prachtig bij, badend in al het licht. Maar met al dat licht zie je niet alleen precies wat je doet, het maakt ook dat eerdere onvolkomenheden genadeloos zichtbaar worden. 

En na een nauwkeurige inspectie is de diagnose dat de beoogde graad van perfectie in afwerking nét niet is bereikt. 

 
Gelukkig is het een zonovergoten dag, en dat stemt een stuk vrolijker dan de grijze dagen die we net achter de rug hebben. We besluiten dan ook om het blad niet helemaal opnieuw kaal te schuren. 
Dat zou ook bijna onbegonnen werk zijn en bovendien de planning doorkruisen. 

Wel concluderen we, dat secuur verven en lakken beter aan Jeanet kan worden overgelaten. Tenzij het om plekken gaat, waar het niet zo nauw steekt. Bijvoorbeeld in de berging. Of in een stuk van de dakkapel, dat eigenlijk altijd in de schaduw ligt.

Dat Jeanet het meeste gaat verven, klinkt eigenlijk als een prima afspraak. Kijken of die ook haalbaar is. Want de grootste opgave die over een paar weken resteert is dat er in huis nog veel, ja héél veel geverfd zal moeten worden. 

 

Contra compositie

 

Het nieuwe stucwerk laat, vooral op de eerste etage, bijna abstracte patronen zien. Het kleurenpalet van de natte muren is minimaal en varieert van grauwgrijs tot wit. Het verloop van licht naar donker wordt bepaald door de lichtinval van de op het noorden geplaatste ramen in de dakkapel. De schuine lijnen vormen een ritmisch element dat zorgt voor een zekere dynamiek. 

In de verte lijkt de foto geïnspireerd op de contra-composities van Theo van Doesburg uit het begin van de vorige eeuw, waarin hij beweeglijkheid in zijn abstracte schilderijen probeert te bereiken door diagonale lijnen te gebruiken. Het droeg bij aan de breuk met Mondriaan, die zoveel frivoliteit niet kon waarderen. 

Je kunt je afvragen waar de inspiratie tot die dynamische lijnvoering vandaan kwam. Vrijwel zeker is het antwoord daarop heel complex, maar wie weet is het ook heel simpel: misschien had hij zojuist de verdieping van zijn huis laten stucen. 

Stucwerk - Het resultaat

 

Gisteren zijn de stucadoors voor de tweede opeenvolgende dag 's avonds tot een uur of acht aan het werk geweest. Dan zou alle stucwerk af moeten zijn. Zelf zijn wij gisteravond niet meer wezen kijken, dus was het een verrassing hoe het er vandaag bij daglicht uit zou zien. 

Wij zijn onder de indruk en heel erg tevreden met het resultaat. Zowel boven als beneden ziet het er superstrak uit. 

Wel is het nu enorm vochtig in huis, want er is een paar honderd kilo gips vermengd met tientallen liters water tegen de muur aangesmeerd. 

Normaal zou je de kachel een paar graden hoger zetten, maar wij hebben geen kachel. Of althans geen centrale verwarming. Die wordt, als het goed is, volgende week geïnstalleerd. 

De aannemer heeft in de tussentijd boven een paar elektrische kacheltjes neergezet.

En als aanvulling daarop hebben wij beneden ook nog maar een kleine werkplaatskachel neergezet.  

Hopen dat het dan een beetje opschiet, want het stucwerk moet eerst door en door droog zijn voordat er geverfd kan worden. Of getegeld. Beneden heeft dat ook een paar weken geduurd. 

Laatste stucdag

Dit is boven: de zijkant van de dakkapel, waar het stucwerk ruw is opgezet en nog moet worden afgewerkt.  Links en rechts op de foto is het kindonvriendelijke hekwerk op de overloop te zien, dat wij gewoon laten zitten.

Vandaag komen de stukadoors afscheid nemen. Nadat ze een paar weken geleden het grootste deel van de woonkamer hebben afgewerkt, moest bijna de hele bovenverdieping nog worden gedaan. Wij vroegen ons al af, wanneer dat eindelijk zou gaan gebeuren. 

Maar toen afgelopen week timmerman R. en de aannemer koortsachtig aan het werk waren om alle stucplaten tegen de wanden en het plafond van de dakkapel te krijgen, werd duidelijk dat het werk af moest, omdat de stukadoors zouden komen. 

Deze week was het dan zover. Van de vroege ochtend tot 's avonds een uur of acht is in twee ploegen gewerkt om alle stukwerk af te krijgen. Tussendoor was de aannemer nog dingen aan het afmaken, en ook de elektricien en de installateur liepen af en aan in huis. Binnen was het, kortom, een drukte van belang, en ons straatje stond vol geparkeerd met busjes.

Er was zelfs amper een mogelijkheid om even een fotootje tussendoor te maken. En ook was er nauwelijks ruimte om zelf nog wat te doen. 

Dat kon alleen in de keuken, waar Henri de afgelopen dagen 's middags in het schemerdonker de werkbladen in de vloerlak probeerde te zetten. Alleen in de reflectie van het schemerlicht buiten was te zien of de verf dekkend was opgezet.

Dat leek allemaal goed te gaan, totdat vandaag bleek dat verven in de schemering toch niet zo'n goed idee was geweest. Pas na uren schuren, totdat de bloedblaren op zijn vingers stonden, waren de zakkers bijna niet meer te zien. 

Dat hadden wij graag anders gezien. Maar aan de andere kant, wie wil er tegenwoordig nog perfectie?

Dat weten we morgen. Want dan gaan we bij daglicht maar eens kijken of het werk, ondanks alle bloed, zweet en tranen, de toets van Jeanets kritiek kan doorstaan.

De keuken op driekwart

Mocht iemand naar aanleiding van deze blog ooit op het idee komen om niet-passende apparatuur in een Ikea keuken te willen zetten, dan is ons welgemeend advies: niet doen!

Dit weekend heeft Henri bijna al zijn tijd besteed aan het inbouwen van de koelkast en de vaatwasser, het afmonteren van de laatste deurtjes en het maken van de koof voor de afzuigkap. Van de koof is alleen het houten geraamte af, omdat zowel de elektricien als de installateur er nog bij moeten kunnen.

Jeanet heeft in de tussentijd de werkbladen in de white-wash gezet en de onderkant al vast in de Glitsa meubellak. Volgende week de bovenkant, en dan kunnen de gaten voor de kookplaat, de gootsteen en de kraan er in worden gezaagd.

Hopelijk blijft alles ons daarna heel lang goed bevallen. Wij denken van wel, al was het alleen al omdat wij niet zoveel zin hebben om dit werk nog een keer te doen...... 

Sauzen

 

Weken geleden is het al weer, dat de benedenverdieping is gestuukt. Intussen is het tijd aan het worden om een begin te maken met het sauzen, anders moeten al die grote oppervlakken worden geverfd nadat de verbouwing is afgerond. Maar vooral in de keuken moeten we op tijd beginnen, want boven het aanrecht hebben we geen tegels maar komt schrobbare latex. 

Dit weekend heeft Jeanet deze zware klus opgepakt. Zaterdag is het grootste deel van de muren en het plafond in de keuken gedaan, vandaag is de grote buitenwand aan de beurt. 

Het is niet makkelijk, omdat er hele stukken zijn waar je boven je hoofd moet werken, bovendien is het buiten zo grauw dat je amper ziet wat je doet. En het is niet echt aangenaam, omdat je het binnen, zelfs met elektrische kachel, hooguit tussen de 10 en 15 graden krijgt. 

Hoewel geen leuk werk, is het wel dankbaar werk. Het kale stukwerk is grijs en vlekkerig in vergelijking met de stukken die gerold zijn. Gelukkig maar, anders zou je moedeloos worden van het idee dat eigenlijk alle wanden in huis nog gedaan moeten worden.

 

 

 

.

Er zij licht.....

 

Vanaf de eerste keer dat we in ons nieuwe huis waren geweest hadden we twijfels of we het huis wel licht genoeg zouden vinden. Niet alleen zorgden de veel te grote bomen voor veel schaduw, ook het oplopende raam in de woonkamer hielp niet om de lichtinval te bevorderen.

Gelukkig hebben we een hoekwoning, zodat we aan de zijkant van de kamer al drie extra ramen hebben. Het idee vatte post om in het relatief donkerste deel van het dak van de woonkamer ook drie ramen te laten plaatsen van een vergelijkbaar formaat als de zijramen. 

Dit bleek lastiger dan verwacht, omdat de vraag was of het goed uitkwam met de dakconstructie. Na het nodige meetwerk gaf onze aannemer aan dat het kon, in een speciaal frame van Velux. Dat frame was al weken geleden besteld, maar had blijkbaar een lange levertijd. Wij vroegen ons al bijna af, wanneer dit nu eens zou worden aangelegd.  

Het enige wat wij al die tijd van dit daklicht hadden gezien was dat de schrootjes in de kamer voor een deel waren weggezaagd.

Toen wij vandaag de auto achter het huis parkeerden, waren we dan ook blij verrast dat er opeens een enorm gat in het dak zat! Vandaag zouden de ramen dus gemonteerd worden.

Bij binnenkomst meldde timmerman R. op een verontschuldigende toon dat alles vandaag weliswaar waterdicht gemaakt zou worden, maar dat er een verkeerde kap was geleverd, te weten voor het plaatsen van de dakramen in een kap met dakpannen in plaats van bitumen zoals wij hebben. Dus moet dit later nog eens hersteld worden.

Nou ja, dat moet dan maar. 

Zolang alles maar waterdicht is, kunnen wij alvast genieten van alle extra licht dat naar binnen stroomt. 

Leeg

We weten dat er op dit moment koortsachtig in ons nieuwe huis wordt gewerkt. Er moet een deadline gehaald worden. Morgen komt de stucadoor langs, die eerst de badkamer gaat stuken en de dag erop de rest van de dakkapel. Zowel timmerman R. als de installateur en de elektricien maken overuren zodat de stucadoor aan de slag kan gaan.

Maar het gaat een beetje langs ons heen. Vandaag hebben wij andere zorgen. Op de agenda staat de opslag van de boedel van Jeanet. 

Om elf uur zouden de verhuizers komen. Terwijl Jeanet nog de keuken aan het opruimen is, ziet Henri de verhuiswagen en de verhuislift al de hoek om komen. 
Het is rond half elf. Het feest gaat dus al eerder dan gepland beginnen. 

Wat volgt, gebeurt in een razend tempo. In nog geen anderhalf uur zien wij de circa tachtig verhuisdozen en banken, stoelen, tafels, tafeltjes, en alle andere losse meubels, kasten, spiegels, kunstwerken en matrassen via de lift aan de achterkant van het huis in de 20-voet containter opgeslagen worden.

In deze container zullen alle spullen de komende zes weken blijven. 

Dat al deze spullen op 22 december in ons nieuwe huis worden afgeleverd en dan ergens een plekje zullen moeten vinden, dat is nu van later zorg. 

Wat achter blijft is een leeg huis.   

Dat is wel even een overgang. Vooral omdat het nieuwe huis nu nog zo´n onbewoonbare bende is. 

Gelukkig wordt daar nu zo hard gewerkt. Tot in de avonduren aan toe. Dat is een troostrijke gedachte nu het in bijna perfecte staat verkerende oude huis overmorgen wordt overgedragen aan de nieuwe bewoners.

Een halve keuken

Dit is ongeveer hoe de keuken er een paar dagen geleden nog uitzag: een kale bodem waaruit een warm- en koudwaterleiding en afvoer tevoorschijn komen. 

Nadat we afgelopen vrijdag de kasten van Ikea in elkaar hadden gezet, was het de bedoeling om dit weekend zo ver als mogelijk met de installatie te komen. 

Dat het niet af zou komen, wisten we van tevoren eigenlijk al wel. 

Ten eerste kon Ikea twee kasten niet leveren zoals wij die voor ogen hadden, dus die zouden we zelf moeten bouwen, ten tweede hebben wij geen apparatuur die "voldoet aan de Ikea standaard", zoals een Ikea-medewerker het laatste stelde, en ten derde hebben we geen normaal werkblad maar gaan we zelf een werkblad uit meubelpanelen in elkaar lijmen. Kortom, het zou een weekend lang afzien worden.

Het begon met de montage van een rail waaraan de meeste kasten worden bevestigd. Dat maakt het, volgens Ikea, makkelijker om alles waterpas te krijgen en goed verankerd aan de muur. 
Hoe dan ook biedt de rail een goede gelegenheid om de hamerboor weer eens van stal te halen.

Daarna moet de eerste hoekkast worden gemonteerd, met zo precies mogelijk gaten voor de waterleiding en de afvoer in de bodem, zoals we laatst al schreven. Dat kost nogal wat tijd.....  

Na drie keer nameten uiteindelijk de boor erin gezet, en dan maar hopen dat je geen fout hebt gemaakt.....

.....en gelukkig goed gemeten! Zelfs de installateur, die zaterdag nog even aanwipte, vond dat het er wel strak inzat!

Nadat de hoekkast eenmaal op zijn plek staat, gaan de volgende kasten relatief snel. 

De voortgang stokt pas weer als we bij de kast komen voor de koelkast en de oven. Ikea maakt zo'n kast niet, maar Jeanet wilde toch wel heel graag de oven boven de koelkast zoals andere keukenleveranciers dat ook aanbieden. Dus besluiten we de standaardkast aan stukken te zagen en in te korten, totdat het zo'n beetje past. 

Als dat één keer staat, zijn alle kasten geïnstalleerd. 

Daarna kan het eerste deel van het werkblad er op. Dat bestaat uit twee afzonderlijke grenen panelen van anderhalve meter lengte die we de vorige avond met behulp van deuvels aan elkaar gelijmd hebben tot één paneel van bijna drie meter lang. Hieronder is het blad nog ingeklemd met vier zgn. 'sergeanten'.

's Avonds om half acht kunnen we, na het blad nog in de volle lengte van drie meter te hebben doorgezaagd, het blad op de onderkastjes leggen. 

Een eerste tussenstand. 

Moe en eigenlijk wel een beetje kapot gaan we op zondag pas tegen half tien naar huis. We weten nu al dat we morgen rustig aan zullen doen, ook al omdat Jeanet woensdag verhuist en we maandag en dinsdag de laatste dingen gaan inpakken en gaan overbrengen naar het huis van Henri.

Toch kriebelt het maandagochtend, en besluiten we om nog even de laatste laden in dit deel van de keuken te monteren. Zo krijgen we een eerste indruk van hoe de keuken wordt.

Wij zijn zelf best tevreden over het resultaat, ongeveer de lichte 'Nordic'-look zoals ons voor ogen stond, en we kijken nu al uit naar het moment dat ook de andere helft van de keuken er staat. Dat we daarvoor vermoedelijk nog een lang weekend in de weer moeten zijn, zullen we dan maar voor lief moeten nemen.

Zittend werk

Vandaag zouden eindelijk ook de hoofdingrediënten voor onze keuken worden afgeleverd. 

De afgelopen periode hadden wij een flinke zoektocht ondernomen, met als resultaat dat de keukenkastjes, de inbouwapparatuur, het werkblad, de kraan en de spoelbak door vijf verschillende partijen geleverd worden - dus over een tijdje horen wij liever niet als het resultaat toch tegen mocht vallen. 

De bulk wordt uiteraard gevormd door de kastjes en de apparatuur. 

Omdat er momenteel flink gewerkt wordt aan de dakkapel, hadden we de aannemer gewaarschuwd dat er vandaag ruimte moest zijn om al die spullen op te slaan. En toen Henri vanmiddag na een kleine aanrijding nog net op tijd voor de leveranciers arriveerde, bleek inderdaad de helft van de kamer keurig te zijn leeggeruimd.

Halverwege de middag kwamen er korte tijd na elkaar twee vrachtwagens voorrijden. In iets meer dan een uur stond de leeggeruimde hoek van de woonkamer vol met witgoed en kartonnen dozen. 

Daarna hebben wij een begin gemaakt met het monteren van de kastjes. Eerst nog bij daglicht. Daarna bij de bouwlamp van de stukadoor. Eigenlijk net zo lang totdat het niet meer ging. Toen stonden er vijf van de zes kastjes. 
Wat het extra zwaar maakt is dat je dit werk zittend en kruipend op de grond moet doen, en dat het in huis nu niet veel warmer meer is dan een graadje of 15.

Als troost hebben we ons getrakteerd op een frietje zodat we thuis niets meer hoefden omdat we alleen nog maar op tijd onder de wol wilden kruipen. 

Hopelijk barsten we morgen na een goede nachtrust van de energie, want dan staat ons een nog veel zwaardere dag te wachten.

Geïsoleerd tussenwandje

Gisteren is het eerste deel van de ruwbouw afgerond. Vandaag was de bedoeling om de zijkanten verder af te timmeren, maar omdat het vanmorgen beduidend harder ging regenen dan op buienradar was voorspeld, heeft de aannemer besloten de buitenkant volgende week aan te pakken en vandaag de binnenkant te isoleren en het wandje tussen onze nieuwe werkplekken en de slaapkamer te plaatsen. 

Tijdens het werk is heel handig met een plaatje multiplex een werkbankje boven het trapgat gemaakt. Hier worden de raggels voor het houten raamwerk wat nu overal zichtbaar is, op maat gezaagd. Het scheelt nogal wat traplopen als dit ook boven kan. 

Hierboven is de tussenwand vanaf de slaapkamerkant te zien. Wij hebben bewust gekozen voor een vrij kleine slaapkamer, zodat we extra ruimte overhouden voor twee betrekkelijk ruime werkplekken. Maar ook in deze slaapkamer zorgt de dakkapel voor extra hoogte die we gaan gebruiken voor een kledingkast en andere bergruimte. 

De twee werkplekken - of wat het uiteindelijk ook gaat worden - beslaan de volle breedte van de dakkapel. Het is een wat smallere ruimte maar eigenlijk groter dan zo op de foto hieronder lijkt. 

En hoewel we weten dat sommige van onze trouwe lezers deze blog soms teveel een technische verhandeling vinden, komen we soms toch niet onder een beetje techniek uit, zoals naar aanleiding van deze foto.

Net als de tussenwand wordt de dakkapel geïsoleerd met steenwol. Dat zit bij de dakkapel dus onder het dakbeschot, tussen de plafondbalken. De plafondbalken zelf zijn dus niet geïsoleerd. Dit heet in het jargon een "koud dak". Bij een "warm-dakconstructie" zit de isolatie boven het dakbeschot. Dat is bij de rest van ons dak zo. 
Volgens onze aannemer is dat mooier en beter, alleen kon dat niet gerealiseerd worden binnen de maten van onze dakkapel.

Genoeg technische verhandeling voor dit moment. Wij zijn niet zo bang voor dit 'koude dak',  want wij zien hier zoveel steenwol dat wij ons niet kunnen voorstellen dat het hier onaangenaam zou kunnen worden.

Even inpakken

Terwijl voor veel mensen verhuizen al genoeg stress oplevert, is het voor ons bijna bijzaak. Het is vooral de verbouwing en alle geregel dat daarbij komt kijken, wat onze aandacht opeist. Maar ondertussen speelt dus ook de logistieke operatie van twee verhuizingen waarbij het overgrote deel van onze gezamenlijke boedel tijdelijk de opslag in gaat. 

Hier de "oogst" van het inpakken van het huis van Jeanet, dat komende week wordt overgedragen aan de nieuwe eigenaren. 

 

Zo op de foto lijkt het niet eens heel veel, maar toch zijn het zo'n 60 dozen vol die over een kleine twee maanden bij ons nieuwe huis worden afgeleverd. 

In de tussentijd gaan we ons redden met het hoogst noodzakelijke, op de 50 vierkante meter die de flat van Henri telt.  

 

Ruwbouw dakkapel

Hoewel de aannemer vorige week al had gezegd dat hij deze week de dakkapel zou gaan plaatsen, gebeurde er de eerste dagen van de week niets zichtbaars.  

Pas woensdagmiddag, toen Henri bezig was in de fietsenberging, dook timmerman R. opeens op en begon hij pal voor de voordeur een steiger te bouwen. Donderdag zou een begin gemaakt worden met de dakkapel. 

De voordeur blijkt aan het einde van de dag bijna helemaal gebarricadeerd, best lastig omdat komende vrijdag ook de keuken wordt geleverd. Maar volgens R. geen probleem, dan zouden ze de steiger gewoon aan de kant schuiven....

*****

Donderdag eind van de ochtend krijgen we een mail binnen van onze nieuwe buurman met als titel "open dak". Dit fotootje heeft hij bijgevoegd.

Nu worden we toch wel heel erg nieuwsgierig! Het is dat we druk bezig zijn met dozen inpakken voor de eerste verhuizing, anders zouden we direct zijn gaan kijken. Maar, gedisciplineerd als wij zijn, werken we eerst ons takenlijstje af waarna we pas tegen een uur of drie poolshoogte kunnen nemen. 
Het blijkt in en rond het huis een drukte van belang. Door drie mannen wordt aan de dakkapel gewerkt, die er al bijna helemaal op staat.

 

Dat schiet op!

Eenmaal binnen zijn we helemaal verbaasd als we zien hoe ruim het gaat worden met deze dakkapel. Op dat moment worden de grote ramen in de dakkapel gezet. 

Omdat het morgen misschien gaat regenen, wordt alles nog waterdicht gemaakt, hoewel aan de zijkanten alleen een waterdichte folie zit. Hopelijk valt het met de regen morgen mee, want dan kunnen ook de zijwanden worden geplaatst. 

Pas tegen vijven gaan we weer naar huis. Dan pas is ook de aannemer zijn spullen aan het opbergen. Kortom, een behoorlijk lange dag voor iedereen. Maar wat ons betreft dubbel en dwars de moeite waard.  

Het lijkt boven ineens wel een ander huis!