Wennen

Tja, daar zitten we dan, dinsdag de 23e december, onze eerste avond in het nieuwe huis. We hebben geen zin meer om zelf een hapje te koken, dus zijn we even richting Domino's pizza gelopen die hier op een paar honderd meter vandaan zit. 

Gewapend met een 'Tonno' en een 'Veggie' zijn we, tussen de verhuisdozen, aangeschoven aan onze oude vertrouwde tafel, en hebben we onze eerste avond "thuis" gevierd met bubbels. 

Maar eigenlijk zijn we te moe en te chagrijnig na alle werk, stress en drukte om er echt van te kunnen genieten. En vandaag moesten we vooral zien dat we alles net zover ingericht kregen dat we niet meer terug naar de flat van Henri hoefden, waar we niet meer echt konden overnachten omdat de meeste spullen daar intussen al uit gehaald zijn. 

*****

Woensdag voor Kerst. Na een redelijke nachtrust - wat is het hier stil, maar wat is hier veel licht met die straatlantaarns, en je ruikt de coating op de vloer nog - toch weer vroeg uit de veren omdat we nog Kerstinkopen moeten doen. In de normaal gesproken zo rustige AH in het centrum van het dorp is het ineens een drukte van belang zoals we nog niet eerder hebben meegemaakt. Wij houden het bescheiden en hebben alleen wat extra croissants en hapjes voor bij een wijntje meegenomen. 

Verder moeten vandaag nog spullen uit de flat van Henri naar het grofvuil, en nemen we zijn werktafeltje mee, zodat er straks ook weer een blog kan worden getypt. 

Aan het eind van de middag besluiten we per fiets van Henri's flat naar het nieuwe huis te rijden. Vandaag is het redelijk weer én hebben we een flinke wind in de rug, vanaf morgen komen er winterse buien. Het fietstochtje van zo'n vijftien kilometer onderbreken we halverwege voor een cappuccino die we nemen in een tentje vlak achter huis ten bosch. 

*****

Vanavond, op Kerstavond, hebben we voor het eerst de keuken echt ingewijd, en hoe kan dat beter dan met Henri's overheerlijke poor man's nasi!? Het is even wennen aan het grote aanrecht, en met zijn tweeën moeten we zoeken waar alle ingrediënten in de keukenlades verstopt staan. Maar uiteindelijk staan de pannen te dampen op het vuur, alsof het nooit anders geweest is.

In de tussentijd zijn we bezig met kleine opruimklusjes, zoals het af en toe opentrekken van een verhuisdoos, of het verplaatsen van een tafeltje van de ene naar de andere plek in het huis. Maar het echte grote uitpakwerk stellen we voorlopig nog even uit.

Morgen en overmorgen moeten we eerst de laatste dingen overbrengen van Henri's flat, en voor de rest willen we vooral ook een beetje bijkomen op deze Kerstdagen. 

Misschien hebben we volgende week weer moed en energie om verder uit te pakken en weer wat te gaan klussen, want er is nog genoeg te doen. 

Voor dag en dauw

De wekker staat op half zes. Dat overkomt ons niet zo vaak. Eigenlijk alleen als we een verkeerde vlucht voor een vakantie hebben geboekt, maar nu omdat we willen voorkomen dat de verhuizers om half acht voor een dichte deur komen te staan. 
Henri wordt uit zichzelf om kwart over vijf wakker, maar de interne klok van Jeanet doet zijn werk minder goed waardoor zij een beetje geradbraakt wakker wordt. Na een vlug ontbijt hobbelen we in de auto naar ons huis. Files zijn er nu nog niet. 
Als we aankomen zien we dat de buren gelukkig ruimte hebben gemaakt in ons straatje, zodat de verhuizers straks voor de deur kunnen parkeren.

We arriveren in een leeg en donker huis. 

Omdat de vloer boven nog nat is, blokkeert Jeanet de trap. De verhuizers zullen hier niet rouwig om zijn, maar voor ons is het minder leuk dat alles beneden komt te staan.....

Iets na half acht zien we de vrachtwagen voorrijden. Drie, of nee, vier mannen klimmen er uit... 

Net als bij het leegruimen van het huis van Jeanet gaat het in een hoog tempo. De spullen die naar boven moeten, worden verdeeld over de woonkamer en de binnenberging, die tot aan het plafond wordt volgestapeld. Het bed staat tegen de muur in de woonkamer. 

Na iets meer dan een uur is de hele vrachtwagen leeg-, en het huis volgeladen. 

Hoewel wij niets gedaan hebben, blijven wij misschien nog wel het meest versuft achter. Met zoveel spullen hier beneden, is van het gevoel van ruimte weinig overgebleven.

Bijschrift toevoegen

Er zit niets anders op dan stap voor stap voort te gaan. Daarom rijdt Henri naar Den Haag om de eerste spullen uit zijn appartement te halen, en gaat Jeanet vandaag om te beginnen de dozen van de keuken uitpakken. 

Morgen kan het bed hopelijk naar boven en zullen we zelf de dozen naar boven moeten slepen. Misschien hebben we daarna een wat minder wezenloos gevoel.



 

Kerstsfeer

Het laatste waar we dit jaar aan toe komen zijn Kerstversieringen, of een opgetuigde boom. De Kerstdagen vullen zich dit jaar waarschijnlijk met gesleep van spullen. Hetzij van het huis van Henri naar het nieuwe huis, hetzij van beneden naar boven, als de vloer daar dan pas droog is.

Gelukkig letten anderen een beetje op ons. Zo onze aannemer, die vrijdag met een groot Kerststuk binnenkwam terwijl we de laatste puntjes voor de oplevering zouden langslopen. Voorlopig heeft het Kerststuk een plek gekregen op het aanrecht. 

Vanaf morgen kan het op onze eettafel staan. Hebben we toch een beetje een Kerstgevoel.

"ik houd van zeer schoon"

 

Nadat de binnenboel helemaal is afgesopt, valt pas op hoe vies de ramen en kozijnen aan de buitenkant zijn. Dus als je echt eer van je werk wilt hebben en je je niet wilt schamen voor de verhuizers, dan moet je eigenlijk ook de buitenboel nog doen.

Volgens Jeanet lijkt het alsof sommige ramen de afgelopen dertig jaar geen poetslap hebben gezien. Het wordt snel duidelijk dat dat nu gaat veranderen. 

Buiten is het zeven graden en het stormt. Henri maakt daarom maar een paar foto's van binnen naar buiten terwijl Jeanet de elementen trotseert. 

De ramen zijn nu zo schoon, dat we op korte termijn naar een paar fatsoenlijke gordijnen op zoek moeten, want nu zitten we nog meer te koop achter dat kristalheldere glas dan eerder al het geval was.
 

Droogtijd

Morgenvroeg om half acht staan de verhuizers voor de deur met ongeveer tachtig dozen vol spullen en allerlei losse meubels. Genoeg om het complete huis te vullen. 

Omdat er maar zo weinig tijd zat tussen het moment van oplevering van de verbouwing en de verhuizing, zijn veel dingen die echt nog moeten gebeuren naar achteren geschoven. 

Zo hebben we op de eerste etage nog niets op de vloeren. Dat is op zichzelf niet eens zo'n drama, ware het niet dat de dekvloeren enorm stoffig en gruizig zijn. Daarom hebben we lopen piekeren over een tijdelijke oplossing, variërend van alles afdekken met een stukloper tot het hier en daar neerleggen van de kartonnen verpakkingen van de keukenkasten.
Nadeel is dat je het stof hiermee niet echt de baas bent en dit je dus ertoe dwingt om toch heel snel de vloer aan te pakken, terwijl we rustig de tijd willen nemen om tot een weloverwogen keuze te komen. 

Daarom hebben we er uiteindelijk voor gekozen om de vloer eerst maar 'even' te coaten, hoewel we wisten dat de vloer er eigenlijk te onregelmatig voor is en het resultaat niet echt mooi zal worden. Dus hebben we zaterdagochtend tien liter lichtgrijze betoncoating gehaald, en is Henri gaan rollen. Zondag zou de tweede laag aangebracht worden, zodat we er maandag voorzichtig de spullen op konden plaatsen. 

Maar toen we zondagmorgen binnenkwamen, en een enorme verflucht ons tegemoet kwam, wisten we het eigenlijk al: de verf was nog maar half gedroogd. Blijkbaar hebben we de droogtijd onderschat. Na even zoeken op internet lezen we dat deze verf na 18 uur nog niet droog is, maar uiteindelijk wel een zeer duurzame coating oplevert die wel 20 jaar stand houdt. Van ons had het iets minder duurzaam gemogen, als de droogtijd maar wat korter was geweest....
Hoewel we eigenlijk moeten wachten tot de eerste laag helemaal droog is, besluiten we, we hebben immers haast, dat Henri direct nog een tweede laag aanbrengt hoewel hij met zijn schoenen en broek nog aan de vloer vastplakt. 

Als je op een afstandje kijkt, is het natte resultaat best heel aardig geworden. 

Van dichtbij zie je pas echt de ruwe structuur van de vloer eronder. Maar goed, stuiven doet het nu niet meer.

Zoals gezegd komen morgenvroeg alle spullen. Vrijwel zeker kan er nog niets naar boven. Eerst moet de vloer drogen. Hopelijk is die dinsdag droog. Of op zijn laatst woensdag. 
Want met Kerst willen we eigenlijk wel onder ons nieuwe dak slapen. 
 

Buffelen

Alweer vrijdag. Maandag komen de spullen. 

Vandaag begon met de opleverkeuring en met een tegenvaller. Na de storm en de hevige regenval van vannacht had het blijkbaar gelekt bij de dakramen die we hebben laten plaatsen. Er stonden behoorlijke plassen op de vloer in de woonkamer. 
Gelukkig was de oplevering pas vandaag en niet gisteren zoals oorspronkelijk het idee was, dus konden we meteen afspreken dat dit volgende week wordt gerepareerd. Dan moet ook blijken of de oorzaak het plaatsen van de ramen is, of achterstallig onderhoud. Het maakt ons niet eens zoveel uit, als het maar dicht is.

Vandaag zou Jeanet met een vriendin gaan schoonmaken, maar vanwege ziekte kwam het allemaal op de schouders van Jeanet neer. Die is als een beest aan het werk geweest en heeft de inloopkast, de keuken, de keukenramen en de vloer in de woonkamer gestofzuigd, geboend en opgefrist dat het een aard had. 
Pas als je elke centimeter aan het nalopen bent, merk je hoe groot de benedenverdieping eigenlijk is. 
Het ondankbare van dit werk is, dat je op een foto eigenlijk niet of nauwelijks ziet dat er een verschil is. Dus zijn er ook geen foto's van gemaakt. 

Die foto's zijn er wel van de slaapkamerkast waarvan Henri het binnenwerk vandaag heeft afgemaakt. In totaal biedt de kast zo'n acht meter plankruimte voor t-shirts, handdoeken en dergelijke, en zo'n drie-en-een-halve meter roede om kleding aan te hangen. Zowel de planken als de roeden en laden zijn onder regie van Jeanet tot stand gekomen, dus moet het goed zijn.

Nu nog schuifdeuren ervoor, maar dat wordt, zoals we gisteren al meldden, later. Eerste prioriteit is nu het huis leefbaar te krijgen voor volgende week.

Dat betekent nog de vloer op de bovenverdieping verven, en rolgordijnen ophangen. Hopelijk lukt dat morgen. Dan kunnen we zondag een heel klein beetje gas terugnemen, want hopelijk volgen er niet al te veel dagen die zo druk zijn als vandaag. 

Slaapkamerkast

Inmiddels is de aannemer klaar en heeft hij al zijn spullen meegenomen. Nu is dus de beurt aan ons om het huis klaar te stomen voor de verhuizing. Komende maandag vanaf half acht worden alle opgeslagen spullen naar binnen gesjouwd. We weten niet precies hoeveel het spullen het precies zijn, maar de ervaring leert dat het altijd tegenvalt. 

En we zijn er nog niet helemaal klaar voor. Voor maandag moet er nog worden geverfd, moeten er nog vloeren worden afgewerkt, gordijnen worden gekocht en opgehangen, moet er nog worden schoongemaakt, en moet de kledingkast op onze slaapkamer nog worden gemaakt.

Kortom, het wordt nog even stevig aanpoten. 

Vandaag zijn we met het laatste begonnen, de kledingkast, op dezelfde manier als we de inloopkast hebben gemaakt. We zijn begonnen met het maken van een frame als basis, waarop de kast wordt gemonteerd. Nu onze spullen nog niet zijn gearriveerd, kan de slaapkamer dienst doen als werkplaats. 
Wat stof en zaagsel kan nu nog gemakkelijk worden weggeveegd en gezuigd.

 

Omdat het zo snel donker wordt, hebben we provisorisch een lampje opgehangen.  

Af is het nog niet, maar hopelijk is morgen het inbouwdeel van de kast klaar. De schuifdeuren komen dan later wel een keer. Als we dit weekend alle planken en roedes opgehangen krijgen, dan zijn we al blij, want dan kunnen we vanaf maandag onze kleren in elk geval kwijt. 

De badkamer - het resultaat

Zo langzamerhand zijn we de tel kwijt geraakt wat betreft het aantal blogs dat we over de badkamer hebben geschreven. Eerst hoe lelijk het was wat we oorspronkelijk aantroffen, daarna over alle moeizame hak- en breekwerk waarbij zelfs de muren op de overloop beschadigd raakten, vervolgens over het uitgebroken plafond, daarna over het matglas in de ramen, en over de stap-voor-stap aanleg van het leidingwerk en de voorbereidingen voor het toilet.
Zelfs wij hadden ons niet gerealiseerd, hoeveel er komt kijken bij de renovatie van een badkamer.
 
Pas vanaf vorige week werden de definitieve contouren zichtbaar met de montage van het sanitair en de elektra. 
Om zelf niet achter te blijven, hebben we afgelopen weekend een kastje voor toiletspullen in elkaar gezet en opgehangen en de oude spiegel van Henri gemonteerd. 
Om het geheel compleet te maken heeft de installateur vandaag de radiator gemonteerd, zodat het er nu ook behaaglijk is qua temperatuur. 

Daarmee is dit deel van de verbouwing afgerond. We zijn heel erg tevreden over de grijze tegeltjes op de vloer, de in halfsteens verband gezette witte muurtegels, het nisje voor zeep en shampoo in de douchewand, het uitgebroken plafond. 

De badkamer is niet groot, maar wel uitgekiend ingericht vinden wij.

Het enige wat nog ontbreekt is de douchedeur, die moet nog op maat gemaakt worden. Wie weet komt er over een maand of twee dus nog een laatste blog over de badkamer, waarin ook dat te zien is.  

 

ik bin ferve

Hier is Henri op zijn knieën de vloer in de gang in de witte coating aan het zetten. Daarvoor heeft hij al de raamkozijnen van de keuken en de badkamer, en de deurkozijnen van de woonkamer, toilet, berghok en badkamer in de lakverf gezet. 

Jeanet is al twee dagen bezig met het sausen van de slaapkamer en de meest onmogelijke hoeken van de dakkapel. 

Het ene moment moet je ineengedoken onder een schuin dak werken, dan weer boven je macht, dan weer op de grond, het trapje op en af, precisiewerk langs een raam, of juist met alle kracht meters maken op een grote wand. 

Na verloop van tijd lijkt de wereld uit weinig anders meer te bestaan dan verf en spierpijn.  
 
Het deed ons denken aan de lijfspreuk van Gerriet Postma: "ik bin ferve". Hoewel deze Friese evenknie van Willem de Kooning dat ongetwijfeld anders zal hebben bedoeld.

 

Volgende stap in de keuken

En nog een tussenstand: de keuken. 

Eindelijk zijn de spoelbak, kraan, hotfill-boiler en kookplaat gemonteerd door de installateur, en zo ongeveer tegelijkertijd heeft de elektricien de rest van ons driefasen lichtsysteem gemonteerd. 

Daarna kon Henri de voorkant van de koof rond de afzuigkap afmonteren, die nu alleen nog maar in de verf - of de whitewash - moet worden gezet. 

Wij denken dat we in de keuken nu licht genoeg hebben. Naast de zes plafondspots hebben we eindelijk de twee vintage hanglampen kunnen ophangen die we al meer dan een jaar zorgvuldig koesteren. 
Om goed in de pan te kunnen kijken hebben we daarnaast nog verlichting in de afzuigkap boven de kookplaat.

Nu nog de vloer afwerken en nog een paar rolgordijnen ophangen, en dan is de keuken klaar voor gebruik!  

Volgende stap in de badkamer

Elke keer wil je dat het sneller gaat dan wat je aantreft, maar afgelopen week is er in de badkamer weer een flinke stap vooruit gezet. De wastafels zijn gemonteerd, de douche doet het, en de lampjes boven de spiegel zijn geplaatst. 

Nu hoeft alleen nog maar de verwarming geplaatst te worden, moeten de kozijnen een verfbeurt te krijgen en moeten we de spiegel en het houten planchet plaatsen, en dan is alles klaar.

Maar eigenlijk genieten we nu al een beetje, want zoals dit hadden we het ons ongeveer voorgesteld.

Culinaire break

We hadden twee goede redenen om er even tussenuit te gaan. Ten eerste hadden we uiteraard iets te vieren, ten tweede zijn we een klein beetje klusmoe. 
Dus leek het verstandig om de accu een beetje bij te laden, en hoe kan dat beter dan met een culinair weekend?

Afgelopen vrijdag waren we nog keihard aan het klussen geweest, maar zaterdagochtend konden we al rustig aandoen, omdat ons logeeradres bij wijze van spreken om de hoek lag, in Dordrecht. 
Daar hebben we een nachtje gereserveerd in de herberg Kop van het Land, een van de weinige plaatsen in Nederland waar vegetarisch eten wordt klaargemaakt dat zich (bijna) kan meten met haute-cuisine.

Maar voordat we daar arriveerden, zijn we neergestreken in een van de nieuwste hotspots van Dordrecht, brasserie Khotinsky in het Energiehuis. Ver buiten het centrum, maar van een bijna Amsterdamse allure. 
Wij hebben onszelf getrakteerd op de absolute aanrader Kholunchky, waarmee we een kleine tour d'horizon van het culinaire aanbod kregen gepresenteerd. En het moet gezegd: ze hadden van ogenschijnlijke simpele gerechten iets bijzonder smaakvols weten te maken, in een reusachtige ruimte die toch een relaxte ambiance biedt.

Daarna zijn we nog even Dordrecht in geweest, waarna we zijn doorgereden naar de Kop van het Land, pal aan de Merwede, waar de weg eindigt en je het pontje richting Werkendam of de Biesbosch kunt nemen. 

Hier hebben we gekozen voor het vier gangen menu, met een heerlijke 'op hout gerijpte' Pinot Grigio erbij, en als afsluiting een kaasplankje met een Belgische tripel erbij.

Na al dat eten, wijn en bier hebben we aan één stuk door geslapen in de stilte die het buitengebied kenmerkt, totdat we 's morgens werden gewekt door "riviervogels", zoals Jeanet de zwarte kraaien liefkozend noemde.

Enfin.

Bijna nog beter dan het diner, was het ontbijt 's ochtends met verse jus, heerlijke broodjes en perfecte koffie. 

Nadat we meer dan voldaan afscheid hadden genomen van de herberg, hadden we onze zinnen gezet op het Kunstrondje Dordrecht. Maar of het nu kwam omdat we aan de vroege kant waren, of omdat de Dordtenaren nog moesten bijkomen van het Sinterklaasfeest, er was hoe dan ook weinig te beleven. 

Daarom besloten we om ons gemak ervan te nemen bij Villa Augustus, waar we zijn neergestreken aan de tijdschriftentafel waar we een paar uurtjes zijn bijgekomen en intussen hebben genoten van een warme chocolademelk en  opnieuw een heerlijke lunch met linzensoep, gegrilde groenten en zuurdesembrood met tapenade. 

Een keer een weekend zonder stress van klussen en verbouwen. Het heeft ons goed gedaan. 

De komende drie weken worden nog druk genoeg, maar daarna kunnen we settelen. Het kost ons nog steeds moeite, om aan het idee te wennen dat aan deze stressvolle periode een einde komt en we weer vaker dit soort leuke dingen kunnen doen. 
 

Ingerichte inloopberging

Zoals zoveel klussen in het nieuwe huis, gaat ook het maken van de inloopberging stap voor stap. 

Het is al weer een paar maanden geleden dat we de wand tussen de inloopberging en de fietsenberging plaatsten, vervolgens de vloer isoleerden en in de white-wash zetten, de lichtrail ophingen en de voorbereidingen deden voor de kastenwanden waarvoor uiteindelijk schuifdeuren zouden worden gezet. 

Vorige week waren de schuifdeuren van de kastenwanden in de inloopberging afgeleverd, dus die hebben we de afgelopen dagen gemonteerd en vervolgens ook de achterliggende kasten verder afgemaakt.

 

Aan de linkerkant op bovenstaande foto komt ruimte voor de jassen met daaronder drie laden voor handschoenen en onze wollen mutsen, aan de rechterkant nog eens vier laden en verder plankruimte. In totaal ongeveer 20 strekkende meter. Dat moet voorlopig wel genoeg zijn.

 

Hierboven de halfhoge deur die nog weer in de linkerkast verstopt zit, en die uitkomt onder de trap.

Aanvankelijke hadden we aan de lichtrail in de berging traditionele spaarlampen. 
Deze hebben, zo vonden we, twee nadelen: ten eerste geven ze niet zoveel licht af, ten tweede duurt het even voordat ze op volle lichtsterkte zijn. Beide leek ons in de berging niet zo handig. Vandaar dat we de lampen hebben vervangen door lekkere sterke LED-spots. 
Maar nu alles zo wit is, is de inloopberging zo helder verlicht, dat we bijna terug verlangen naar de zwakkere spaarlampen die eerst in de spots zaten.

Egaline

Als je ons bij de eerste bezichtiging had gevraagd wat we in het huis het lelijkste vonden, dan hadden de tegels in de gang en de keuken een goede kans gemaakt om in de top van onze lijst te eindigen, dicht achter de "kasteelhaard".

We hadden dan ook al een paar keer aan de aannemer gevraagd wanneer de nieuwe vloer over de tegels zou worden gegoten, maar hij hield er aan vast dat het helemaal aan het einde moest gebeuren omdat er dan de minste kans zou zijn op beschadigingen.
En daar zit misschien ook wel wat in.

Maar toen Henri deze week nog even langs het huis reed, stond de tegelzetter voor de deur en hij bleek net een primer op de tegels te hebben aangebracht waarop nog deze week de vloer zou worden gegoten. 
In zijn planning kwam dat beter uit, en dus had hij onze aannemer overtuigd dat het eerder moest, en eigenlijk vonden wij dat wel prima!

Vandaag zagen we de vloer voor het eerst. Dit is het nu geworden.....

..... we keken een beetje vreemd op bij binnenkomst, omdat er allemaal verschillende tinten grijs naast elkaar lagen. Maar gelukkig bleek de hele vloer wel helemaal glad te zijn.

Nu nog een epoxylak er overheen. Het liefst doen we dat zo snel mogelijk, maar misschien moeten we wel een paar weken wachten totdat alles helemaal is uitgehard of totdat de pH-waarde neutraal is geworden, of zoiets. Gaan we nog even navragen.